De Duitse filosoof Immanuel Kant wordt nog steeds beschouwd als een van de grootste denkers in de geschiedenis van de mensheid. Hij overleed meer dan 200 jaar geleden, maar zijn uitspraken zijn vandaag de dag nog steeds relevant.

Laten we eens kijken waar de grote Kant over redeneerde en hoe gemakkelijk hij de complexe processen van het leven kon verklaren.

Over verantwoordelijkheid voor ons leven

Kant stelde dat mensen hun eigen problemen creëren en de omstandigheden waaronder zij gedwongen worden te lijden.

Wie wordt een kruipende worm kan dan klagen dat hij verpletterd wordt?

En het is moeilijk om daar tegenin te gaan. Als je je handen omhoog houdt, je niet door anderen laat misbruiken of vernederen, zul je altijd aan de top staan. En als je dat wel doet, klaag dan niet, maar los de situatie op.

Over het gevoel van ontevredenheid

Denk aan één persoon die 100 procent gelukkig was met zijn leven! Ik weet zeker dat er niet één is!

Hoe vaak klagen we niet over het lot, dat we zelfs meer hebben dan we nodig hebben om gelukkig te zijn! Hoe vaak zijn we niet ontevreden over onze goede kinderen en echtgenoten die een fout hebben gemaakt?

Ontevreden zijn met het leven en onszelf is het meest voorkomende menselijke probleem. Gebruik makend van deze eigenaardigheid van ons, moedigen de grootste fabrikanten van goederen ons aan om nieuwe aankopen te doen, creëren ontwerpers nieuwe kledingcollecties om ons te dwingen de mode te volgen…

Hoe meer we krijgen, des te meer is niet genoeg voor ons. Geef een persoon alles wat hij wil, en op het moment dat hij dat doet, zal hij voelen dat hij is beroofd. Dat het echt niet alles is.

Ontevredenheid is een grote drijfveer voor de dromen en daden van de mens. Enerzijds is het een eeuwige kwelling en een eindeloze “worteljacht”, anderzijds is het gevoel van ontevredenheid een grote drijfveer voor de ontwikkeling van de mensheid.

Een mens denkt zelden in licht aan duisternis, in geluk aan moeite, in tevredenheid aan ellende. Omgekeerd denkt een mens altijd in duisternis aan licht, in moeite aan geluk, en in armoede aan voorspoed.

Over de focus van de aandacht

Psychologen hebben ons herhaaldelijk gewezen op de voordelen van positief denken, op de gewoonte om eerst en vooral het goede in de wereld rondom ons op te merken. Schoonheid is in het oog van de toeschouwer, zeiden de klassieken. En als je je aandacht vooral richt op het goede, dan wordt het leven vanzelf gemakkelijker en interessanter.

Dit was ook de mening van Kant. Hij betoogde:

De een kijkt in een plas en ziet modder, de ander ziet er sterren in weerspiegeld.

Onze denkwijze en ons denken zijn de belangrijkste drijfveren van ons geluk. Het is alsof we een caleidoscoop in onze ogen hebben die een patroon maakt van onze ervaringen, onze gevoelens en onze stemmingen. Dat is de reden waarom, als we naar dezelfde persoon kijken, verschillende mensen verschillende ideeën over hem hebben. Sommige mensen vinden hem mooi, anderen vinden hem lelijk.

Over de onmogelijkheid om de menselijke natuur te begrijpen

Al duizenden jaren proberen denkers en wetenschappers te ontrafelen hoe het menselijk brein en de wereld in het algemeen werken. Maar hoe meer we over onszelf en het universum te weten komen, hoe verder we van de waarheid lijken af te staan.

Er zijn veel theorieën en hypotheses over hoe alles in elkaar zit, maar het leven werpt ons regelmatig onverwachte verrassingen toe die ze volledig ontkrachten. Dus waar is de waarheid en is het nodig om ernaar te zoeken?

Dit is wat Kant erover zei:

Als op een dag een wezen van een hogere orde onze opvoeding zou overnemen, dan zouden we werkelijk zien wat er uit een mens kan voortkomen.

Over onze angsten

Angst voor ziekte en gebrek, een maniakaal verlangen om voor zijn gezondheid te zorgen dat de grenzen van de normaliteit overschrijdt – dit alles verlengt, volgens Kant, zijn dagen niet, maar verkort ze juist. Als wij het belang van een gebeurtenis of een feit overschatten, creëren wij een energetisch overschot aan potentieel, en de krachten van de uiterlijke wereld proberen deze onevenwichtigheid te doven.

Men zegt niet tevergeefs dat de meest angstaanjagende angsten van veel mensen om de een of andere reden uitkomen, omdat zij deze voortdurend in hun gedachten houden!

Kant sprak eenvoudig en duidelijk over dit verschijnsel:

Als een mens voortdurend nadenkt over hoe hij zijn leven kan verlengen, zal hij nooit genieten van het leven dat hij nu heeft.

Over het bewijs van het bestaan van God

Immanuel Kant was geen gelovige, maar hij ontkende het bestaan van God niet. Hij zei dat men in ieder geval moest leven alsof hij bestond. Het is immers het geloof dat in de mens het verlangen opwekt om te handelen met een geweten en met empathie voor de wereld rondom hem.

De sterrenhemel boven ons en de verre planeten doen ons huiveren. We verwonderen ons over dat wat buiten onze macht ligt. De mensheid is geprogrammeerd om een betere weg voor zichzelf te zoeken, om te zoeken naar een hogere macht. Het is natuurlijk.

Toch gaf Kant zelf niet toe een agnost te zijn en had hij felle kritiek op het scepticisme. En zijn critici beschuldigden hem van overdreven idealisme. De grote filosoof verklaarde:

Twee dingen getuigen voor mij van het bestaan van God: de sterren boven mij en het geweten in mij.

Kant zei dat de kennis van de goddelijke aard van de dingen als een basisprogramma in ieder menselijk wezen is ingebed: wij worden met deze kennis geboren. En als de Almachtige bestaat, voelen we de tekenen van zijn bestaan diep van binnen, op een intuïtief niveau.