Op de foto hierboven, zie je niet zomaar een onbewoond eiland of koraalrif in de oceaan. Op deze foto, past het hele land!

Dit is Tuvalu. Het is het smalste land ter wereld, dat eruit ziet als één groot strand. Het is ook een van de kleinste landen ter wereld (4e plaats van het einde) en het dunst bevolkte (er wonen slechts 11 duizend mensen).

Maar het beste deel: Tuvalu heeft een luchthaven! Ja, de lokale bevolking heeft een toch al piepklein gebied opgeofferd om er een landingsbaan aan te leggen. Waarom? Omdat het toerisme een van de belangrijkste bronnen van inkomsten van deze staat is.

De hele staat ligt op negen eilanden: de Verne, drie kleine eilanden en zes atollen. Het is dus niet overdreven te zeggen dat het hele land één groot strand is.

Atollen zijn ringvormige formaties die ook wel eilanden worden genoemd, maar “technisch” lijken ze meer op koraalriffen, waarvan de basis bestaat uit hoogland op de oceaanbodem. De totale landoppervlakte in dit land is slechts 26 vierkante kilometer!

De foto toont een van de smalste gebieden van Tuvalu Atoll. Een heel klein stukje land. En een uitgestrekte oceaan aan de linkerkant en een uitgestrekte oceaan aan de rechterkant.

Dit ondanks het feit dat de lagunes (dat is wat zich binnen de atollen bevindt) hier naar plaatselijke maatstaven gewoon enorm zijn (er zijn stuwmeren van 500 vierkante kilometer). Dit contrast in grootte is werkelijk uniek – de atollen van Tuvalu zien eruit als enorme meren omgeven door smalle stroken land.

Land in Tuvalu is letterlijk “zijn gewicht in goud waard”. Het grootste eiland is Vaitupu (de totale oppervlakte is iets meer dan 5 vierkante kilometer). En het kleinste eiland, Niulakita, is slechts 0,4 vierkante kilometer (400.000 vierkante meter) groot.

De meeste inwoners verplaatsen zich op de eilanden per boot of te voet. De straten van de hoofdstad van Tuvalu werden pas in 2002 geasfalteerd, en de totale lengte van geasfalteerde wegen in het land bedraagt niet meer dan 8 kilometer.

Zo zien enkele van de woonwijken van Tuvalu (als ze zo genoemd kunnen worden) eruit. De huizen van de lokale bevolking zijn meestal klein en dicht op elkaar gebouwd.

En eerlijk gezegd is het moeilijk om het verhaal van Tuvalu met één enkele foto te illustreren, want vanuit de lucht ziet het hele land eruit als verspreide kleine puntjes op het wateroppervlak. Omdat de eilanden ook ver van elkaar verwijderd zijn. Tussen de dichtstbijzijnde – 67 kilometer (van Vaitupu naar Nukufetau), en de verst verwijderde – 172 km (opnieuw, van Vaitupu naar Nui).

Tuvalu op de wereldkaart.

Tuvalu zijn eilanden met prachtige stranden met fijn zand en prachtige waterkleuren. Gezien de geringe breedte van de meeste eilanden, kunnen we over deze plaats met zekerheid zeggen: “de oceaan is hier echt op loopafstand”.

Wat hier opvalt is dat het zeewater niet alleen dichtbij is qua afstand, maar ook qua hoogte. Dat wil zeggen, de eilanden liggen praktisch op zeeniveau. Het hoogste punt boven zeeniveau is hier slechts 5 meter!

Als het hele gebied zo laag ligt, is het logisch te bedenken hoe deze eilanden niet zijn weggespoeld. In feite is het al eerder gebeurd. In 1972 spoelden de eilanden van Tuvalu bijna alle bomen en woningen weg.

Als gevolg daarvan zijn hier nu geen authentieke gebouwen meer te vinden, geen historisch centrum en geen oude bezienswaardigheden. De mensen in Tuvalu wonen tegenwoordig in gewone huizen van het Europese type. Er zijn hier ook geen grote nederzettingen, en de helft van de inwoners (meer dan 5.000 mensen) woont op één plaats: de hoofdstad, Funafuti.

Interessant feit: Funafuti is niet één nederzetting, maar drie. Ze zijn alleen alle drie op hetzelfde atol gebouwd.

Een van de dorpen van Tuvalu. Merk op hoe dicht de huizen bij het water zijn gebouwd: ze staan letterlijk op slechts enkele meters afstand!

Tuvalu heeft een tropisch klimaat. Er zijn twee verschillende seizoenen: het regenseizoen en het droge seizoen. Het regenseizoen loopt van november tot april en het droge seizoen van mei tot oktober. De gemiddelde luchttemperatuur verandert niet gedurende het hele jaar en blijft hoog, variërend van 26 tot 32 °C.

De bodem wordt als onvruchtbaar beschouwd, zodat hij praktisch ongeschikt is voor landbouw. Bovendien zijn er hier geen wilde dieren, zodat de bron van het vlees wordt gevormd door varkens die door de plaatselijke bevolking worden gefokt of door zeevogels. In plaats van de gebruikelijke melk neemt men hier genoegen met kokosmelk. En natuurlijk bevat het dieet van de Tuvaliërs veel zeevruchten, van krabben tot vliegende vissen.

De naam Tuvalu zelf wordt in de plaatselijke taal vertaald als “acht bij elkaar staande”. Aanvankelijk waren het precies acht bewoonde eilanden, het negende is vrij recent bij de staat “gevoegd”. Dit was geen politieke daad – het eiland Niulakita (hierboven reeds vermeld) werd gewoon definitief gevestigd.

De bevolking van Tuvalu is vrij homogeen: meer dan 90% van de inwoners zijn inheemse Tuvalu Polynesiërs, met enkele mensen uit Micronesië. De officiële talen zijn Tuvalu en Engels. De belangrijkste godsdienst op de eilanden is het christendom, maar in het algemeen garandeert de staat vrijheid van godsdienst.

Het onderwijs in het land is gratis en verplicht voor kinderen van 6 tot 15 jaar. Elk eiland heeft zijn eigen lagere school, maar er is tegenwoordig nog maar één middelbare school. Na het behalen van je diploma kun je, als je dat wilt, naar de zeevaartschool van Tuvalu of naar de Universiteit van de Stille Zuidzee, die in Funafuti is gevestigd.

Ondanks het feit dat de eilanden ver van de bewoonde wereld verwijderd zijn, is de alfabetiseringsgraad hier zeer hoog, namelijk 99%.

Nationale Bank en het gebouw van de regering van Tuvalu.

Nog een interessant feit: in 2019 verwierp de lokale regering een voorstel om kunstmatige eilanden te bouwen voor de bevolking van Tuvalu om de stijgende zeespiegel het hoofd te helpen bieden.

Waarom? Ja, omdat Tuvalu, als een piepklein land, erg solidair is met andere kleine landen. Omdat het voorstel uit China kwam, werd het gezien als een poging om de invloed van Taiwan te verminderen. Dus besloot de plaatselijke bevolking Taiwan te steunen in plaats van China.

Aangezien er zo weinig ruimte is om te bouwen en te wonen, probeert de plaatselijke bevolking natuurlijk elke meter grond zo goed mogelijk te benutten. Soms wordt dit land kunstmatig gecreëerd, zoals op de foto hieronder.

De bewoners “claimden” dit perceel op de oceaan door een kleine alluvium aan te leggen.

Ondanks de verbazingwekkende schoonheid en het unieke karakter van deze eilanden, komen er relatief weinig toeristen. Ongeveer 2 duizend toeristen per jaar komen hier. Misschien komt dit door de grote afstand van Tuvalu tot het vasteland, of misschien door het gebrek aan hotels.

Dit is waarschijnlijk te wijten aan de complexiteit van de vlucht. Er zijn geen rechtstreekse vluchten naar Tuvalu, alleen ingewikkelde routes met verschillende verbindingen via China, Korea, Australië, de VS.

Interessant feit: De meeste toeristen hier komen uit Australië. Maar niet alleen omdat dit land het dichtstbij ligt. Australiërs zijn meer gewend aan het klimaat hier, en 1 dollar Tuvalu is gelijk aan 1 Australische dollar, wat handig is voor berekeningen.

De luchthaven van Funafuti is de enige in het hele land.

Naast het toerisme probeert de regering van Tuvalu haar land ook op vele andere manieren actief te promoten. De kleine staat is lid van de VN, zijn vertegenwoordigers namen deel aan de Olympische Zomerspelen, namen ook deel aan vergaderingen over klimaatverandering en vele andere.

Elke aankomst van een vliegtuig op het eiland is een gebeurtenis. Veel plaatselijke bewoners hebben een inkomen door alleen maar toeristen te bedienen.

Klimaat en natuurlijke veranderingen zijn een “zere plek” voor Tuvalu. Velen geloven dat alle atollen en eilanden binnen enkele decennia gewoon onder water kunnen verdwijnen. De afwijzing van het Chinese voorstel, waarnaar hierboven wordt verwezen, kan dus worden gezien als een soort “heldenmoed”.

Verscheidene wetenschappers voorspellen dat de eilanden van Tuvalu over 50 tot 100 jaar onbewoond of volledig onder water zullen staan, indien het peil van de oceanen blijft stijgen. De plaatselijke bewoners zullen dan gedwongen zijn om naar de buurlanden te evacueren. Er worden bijvoorbeeld plannen overwogen om te evacueren naar Nieuw-Zeeland, Fiji en Australië.

Dit land is niet in staat om dit probleem alleen op te lossen. Tuvalu is geen rijk land. Dit land heeft geld nodig om op de een of andere manier de natuur te bestrijden en de gebieden die bewoond zijn geworden te versterken. Maar er is geen geld, en het land wordt beschouwd als een van de armste ter wereld.

De meeste gebouwen zijn van hout, elektriciteit en communicatie zijn niet overal beschikbaar, en de wegen in de steden zijn smal en vaak weggespoeld.

Er zijn ook andere binnenlandse problemen. In het begin van de jaren 2010 werd het grondwater op de eilanden van Tuvalu ongeschikt om te drinken en werd het de bewoners verboden om water uit putten te halen. De belangrijkste bron van zoet water is nu het opvangen van regenwater, en in crisissituaties wordt water per vliegtuig aangevoerd, bijvoorbeeld uit Nieuw-Zeeland.

In 2016 erkende de Wereldorganisatie voor Toerisme Tuvalu als ’s werelds zeldenst bezochte land.

Natuurlijk rijst dan onmiddellijk de vraag: waarom verdient Tuvalu geen geld aan toeristen? In feite verdient de staat geld aan het toerisme, maar door het gebrek aan hotels, de kleine luchthaven en de ontoereikende infrastructuur komen er niet veel toeristen naar hier. Hoewel de stranden hier ongetwijfeld uitstekend zijn.

Natuurlijk doet de regering haar best om reizen naar Tuvalu populairder te maken. Tuvalu heeft een eigen website, een eigen blog op YouTube, en speciale overeenkomsten met reisbureaus.

Dit heeft zijn vruchten afgeworpen: de stroom toeristen is iets toegenomen. Ook het feit dat prins William en Kate Middleton in 2012 de eilanden bezochten als onderdeel van de koninklijke rondreis door Zuidoost-Azië en de eilanden in de Stille Oceaan, heeft bijgedragen aan de groei van de populariteit van Tuvalu.

In de media circuleerden toen video’s en foto’s van de hertog en hertogin van Cambridge die ze letterlijk in hun armen droegen, waar ze dansten met de inboorlingen en proefden van de plaatselijke lekkernijen. Trouwens, koningin Elizabeth II en haar echtgenoot kwamen het landgoed ook bekijken – in 1982.

Koningin Elizabeth II en Prins Philip werden in Tuvalu met de meeste eer begroet.

Niettemin levert zelfs zo’n kleine stroom, zelfs een paar duizend toeristen die hier in de loop van het jaar komen, meer dan 10 procent van het BBP van het land op. Het is duidelijk dat een toename van de toeristenstroom de economische situatie aanmerkelijk zou kunnen verbeteren, maar tot dusverre worden alle wensen van de autoriteiten gedwarsboomd door bovengenoemde problemen.

Interessant feit: Een van de belangrijkste nationale feestdagen van Tuvalu is de opening van de correspondentrekening van hun nationale bank bij de Bank of America. Vanaf dat moment begonnen zij de compensatie van Japan voor de bezetting rechtstreeks te ontvangen, en niet meer via de V.S. Nu is dit geld de belangrijkste bron van inkomsten voor hun begroting.

Een andere lucratieve business voor Tuvalu is het leasen van het nationale domein: “.tv”. Het is begrijpelijk dat er belangstelling en vraag is voor dit domein op het internet. Bijna alle TV-zenders in de wereld willen het registreren. Een andere belangrijke post op de begroting van het land is de uitgifte van postzegels. Deze worden naar verluidt zeer gewaardeerd door filatelisten.

Postzegels van Tuvalu.

Aan het einde van ons overzicht merken wij nog een interessant kenmerk op in verband met de geschiedenis van de staat Tuvalu. Het formele hoofd van Tuvalu is de Britse koningin, hoewel het land in 1978 onafhankelijk werd, maakte het daarvoor deel uit van een Britse kolonie en was het tot 1974 zelfs geen afzonderlijk land.

In 2008 hebben de burgers van Tuvalu echter een referendum gehouden en op democratische wijze, dat wil zeggen met een meerderheid van stemmen (op een paar duizend kiezers), besloten om de monarchie in het land te behouden. In de vlag van Tuvalu is nog steeds de vlag van Groot-Brittannië te zien.

Het unieke rechthoekige atol in Tuvalu – Motulalo, en de vlag van Tuvalu.

Vandaag de dag zijn deze eilanden een onafhankelijke staat, hoewel de invloed van Groot-Brittannië natuurlijk nog steeds erg groot is. Tuvalu heeft diplomatieke betrekkingen met slechts 30 landen. Het enige land dat een eigen ambassade heeft in Funafuti is Taiwan.

Wat kunnen we hier nog aan toevoegen? Wel, economie en politiek zijn duidelijk niet Tuvalu’s sterkste kant. Maar ze hebben wel veel mooie natuur, zandstranden en vis.