Ooit voerden sommige artsen verschrikkelijke chirurgische ingrepen uit, zelfs als iemand de symptomen had van een gewone loopneus. In die tijd gebruikten zij zeer rudimentaire instrumenten, en patiënten hadden niet eens de mogelijkheid om verdoofd te worden (dat bestond zelfs nog niet).

Mettertijd is de geneeskunde geëvolueerd, maar er werden nog steeds wrede experimenten op mensen uitgevoerd. In het kader van dit artikel werpen wij een blik op verschillende verschrikkelijke wetenschappelijke werken, in de loop waarvan een groot aantal mensen heeft geleden. Natuurlijk hebben deze studies veel belangrijke informatie over het menselijk lichaam aan het licht gebracht, maar was het dat waard?

Laten we beginnen met de beroemdste experimenten en eindigen met een verhaal dat aantoont hoe gevaarlijk de beslissingen zijn die soms gewetenloze wetenschappers en artsen nemen.

1. Nikola Tesla’s doodstraal

Nikola Tesla was een beroemde Servische uitvinder die ooit werd beschouwd als een gekke wetenschapper. Er kwamen immers werkelijk onvoorstelbare ideeën in zijn hoofd op.

Zo wilde hij een zogenaamde “doodstraal” maken, die vliegtuigen op een afstand van 320 kilometer kon neerschieten. Als een land een dergelijke technologie in handen zou krijgen, zou het in theorie onoverwinnelijk kunnen worden en zelfs de hele wereld kunnen veroveren.

Rechts is het ontwerp dat de dodelijke straal moest genereren.

Nikola Tesla stelde een dergelijke technologie voor aan de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, Groot-Brittannië en Joegoslavië, maar geen enkel land nam zijn idee ernstig. Het bleek dat deze afwijzing in het voordeel van de mensheid was: als de technologie er was gekomen, zou zij de dood van een enorm aantal mensen hebben veroorzaakt.

2. Syfilisonderzoek in de Verenigde Staten

Syfilis is een besmettelijke ziekte die de huid, de slijmvliezen, de inwendige organen en zelfs het zenuwstelsel aantast. De ziekte kan tientallen jaren in het menselijk lichaam “sluimeren”, om later weer de kop op te steken.

Van 1932 tot 1972 stemden bijna 400 bedelboeren met syfilis ermee in om deel te nemen aan een experiment in ruil voor gratis behandeling. Al in 1947 ontdekten wetenschappers dat syfilis met penicilline kon worden behandeld. Maar dit feit werd zorgvuldig verborgen gehouden voor de boeren, omdat de onderzoekers wilden zien wat er met hen zou gebeuren als er geen behandeling was. Het waren niet alleen de boeren die leden onder deze afschuwelijke beslissing. Zij slaagden erin hun gezinsleden en verwanten te besmetten.

3. De verschrikkingen van “Unit 731”

De Tweede Wereldoorlog was een tijd waarin afschuwelijke gebeurtenissen plaatsvonden in bijna elke uithoek van onze planeet.

Vooral gruwelijke experimenten werden uitgevoerd door Japanse soldaten op Chinese krijgsgevangenen. De onmenselijke experimenten werden georganiseerd door de Japanse Eenheid 731, die gedurende 12 jaar actief was. Als onderdeel van de experimenten konden zij de ledematen van gevangenen afhakken en zo de ontwikkeling van vreselijke ziekten uitlokken. Ook werden mensen opzettelijk besmet met de pest.

Leden van Unit 731.

Maar wat denk je dat er geworden is van de organisatoren van deze onmenselijke daden? Ze werden vergeven in ruil voor de resultaten van hun wetenschappelijk werk.

4. Experimenten van Friedrich II

Friedrich II was de Heilige Roomse Keizer van de Germaanse Natie. Hij was een van de belangrijkste mannen van de Middeleeuwen en was, helaas, erg gesteld op de wetenschap. Hij beval zijn onderdanen verschrikkelijke experimenten uit te voeren op mensen om “te zien hoe de ziel het lichaam verlaat” en om de antwoorden te leren op andere vragen die hem interesseerden.

Op een dag besloot hij dat als twee pasgeboren kinderen geïsoleerd werden van de maatschappij, zij de allereerste taal ter wereld zouden gaan spreken – de “taal van God”. Natuurlijk mislukte het experiment omdat de geïsoleerde baby’s gewoon stierven.

5. Het Geslachtsveranderingsexperiment

Op een dag werd een Amerikaanse psycholoog, John Money, benaderd door de familie Reimer. Hun acht maanden oude zoontje Bruce was zonder succes besneden en had per ongeluk zijn geslachtsdelen beschadigd.

De dokter bood de familie een zeer ongebruikelijke oplossing voor dit probleem – het geslacht van de baby veranderen. De kleine Bruce kreeg de naam Brenda en hormoonpillen. Hij (of zij) werd als meisje opgevoed en “Brenda” was zich er lange tijd niet van bewust dat zij als jongen was geboren.

John Money als kind en als volwassene.

Als tiener begon de jongen aan een rehabilitatietraject en uiteindelijk trouwde hij en werd vader van drie kinderen. Maar toen het verhaal wereldkundig werd gemaakt, verliet zijn vrouw hem en raakte hij in een zware depressie. Uiteindelijk beroofde hij zichzelf van het leven.

6. Medische experimenten van de Nazi’s

Nazi-wetenschappers onder leiding van Josef Mengele voerden afschuwelijke, onmenselijke experimenten uit in Auschwitz om de raciale superioriteit van de Ariërs te bewijzen. De inquisiteurs van het Derde Rijk lieten er geen gras over groeien: ze hakten ledematen van mensen af en voerden hen experimentele drugs.

Een van de concentratiekampen van het Derde Rijk.

Duizenden gevangenen stierven tijdens zijn afschuwelijke experimenten. Bovendien gebruikte Mengele gevangenen om de effecten van giftige stoffen en besmettelijke ziekten op mensen te testen, evenals andere onmenselijke experimenten.

7. Gynaecologische experimenten op slaven

James Marion Sims wordt vaak de vader van de moderne gynaecologie genoemd. Sims voerde zijn wrede medische experimenten uit op slavinnen in een poging om een geneesmiddel te vinden voor vaginale fistels. Dit bezorgde de vrouwen vreselijke pijn, vooral omdat de onderzoeker de operaties zonder verdoving uitvoerde.

Sims was van mening dat de experimenten “niet pijnlijk genoeg” waren, zodat verdoving naar zijn mening niet nodig was. We mogen echter niet vergeten dat de geneeskunde in die tijd haar eerste zielige stappen zette in de toepassing van anesthesie.

8. Honden met twee koppen

De Russische wetenschapper Vladimir Demikhov, de grondlegger van de transplantologie, was geobsedeerd door transplantatie. Hij voerde de meeste van zijn experimenten uit op dieren (zoals harttransplantaties en longtransplantaties).

In 1954 besloot hij nog verder te gaan en transplanteerde hij het hoofd, de schouders en de voorpoten van een hond in de nek van een andere hond. Beide koppen waren actief en bij bewustzijn gedurende verschillende dagen totdat de dubbelkoppige hond stierf.

Demichov herhaalde het experiment verschillende keren. De langst overlevende dubbelkoppige hond overleefde ongeveer een maand. Het was een van de gekste wetenschappelijke experimenten.

Het is interessant op te merken dat de grote Dr. Christian Barnard, die als eerste een hart van een mens naar een mens heeft getransplanteerd, Demikhov zijn hele leven als zijn leermeester beschouwde (hij bezocht Demikhov regelmatig in zijn laboratorium).

9. De experimenten van Milgram

In 1961 begon de bekende Yale-psycholoog Stanley Milgram met een ongebruikelijk experiment. Hij noemde het “Submission” en de essentie ervan was het gedrag van mensen in stressvolle situaties te onderzoeken, en uit te zoeken hoe en waarom miljoenen mensen deelnamen aan de Holocaust.

In de experimenten werd elk paar verdeeld in een leraar en een leerling, maar één van hen was een acteur, zodat slechts één een echte proefpersoon was. Telkens als de acteur een vraag fout beantwoordde, drukte de proefpersoon op een knop om een elektrische schok toe te dienen.

In het begin wilden bijna alle proefpersonen het experiment stoppen. Maar toen hen dat werd bevolen, bleven ze op de knop drukken. Toen de proefpersonen later de realiteit van het experiment ontdekten, zeiden velen dat zij getraumatiseerd waren voor het leven nadat zij zich realiseerden dat zij tot dergelijk gewelddadig gedrag in staat waren.

10. Paracelsus’ Homunculus

De Middeleeuwen waren een verschrikkelijke tijd, maar het was in die tijd dat een alchemist, filosoof en arts genaamd Paracelsus leefde. Hij werkte vooral op het gebied van psychotherapie en toxicologie.

Paracelsus wordt beschouwd als de voorloper van de moderne farmacologie, maar zijn experimenten waren in moderne ogen absoluut krankzinnig. Hij experimenteerde met het creëren van een kleine baby of homunculus. De arts geloofde dat echte baby’s bezoedeld en onrein zijn als ze uit het lichaam van een vrouw komen. En hij besloot om zelf een levend wezen te creëren.

Om een zuivere homunculus te maken, stelde hij voor het sperma in een fles te doen en die 40 dagen in paardenmest te begraven. Als het wezentje zich begint te vormen, moet je het nog eens 40 dagen met bloed voeden. Het is echt een van de gekste wetenschappelijke experimenten ooit.

11. UCLA schizofrenie studie

Onderzoekers van de UCLA-universiteit (VS) testten nieuwe geneesmiddelen op schizofreniepatiënten. De tests beloofden de patiënten te stoppen en terug te brengen naar de kliniek als hun symptomen aanzienlijk verslechterden. Maar de term “aanzienlijk” was blijkbaar zeer subjectief: één patiënt vermoordde bijna zijn ouders, een andere sprong van het dak van een gebouw.

12. Het “Cel” laboratorium

Een laboratorium met de naam “De Cel” was een berucht Sovjet onderzoekscentrum waar experimenten met vergif en drugs werden uitgevoerd op ter dood veroordeelde menselijke gevangenen.

Een van de krachtige giffen was K-2. Volgens getuigen werd de proefpersoon na inname van K-2 “kleiner, zwakker en stiller”. En binnen 15 minuten zou hij sterven. Tegelijkertijd was K-2 onmogelijk te detecteren in het lichaam.

13. MK-Ultra project

Het doel van dit CIA-experiment was uit te vinden of het mogelijk was om de controle over de menselijke geest om te zetten in een wapen. Om het gewenste effect te bereiken, injecteerden wetenschappers de drug LSD in prostituees. Sommigen van hen verloren hun verstand en pleegden zelfmoord.

14. “Behandeling” van homo’s in Zuid-Afrika

In de jaren zeventig en tachtig probeerden wetenschappers in Zuid-Afrika homoseksuele rekruten te “bekeren” tot hetero’s door middel van castratie en andere wrede methoden. Psychiater Aubrey Levin, het hoofd van de experimenten, kreeg later een gevangenisstraf voor seksueel misbruik.

15. Johnson’s wees experiment

In 1939 voerde Dr. Wendell Johnson een experiment uit met weeskinderen aan de Universiteit van Iowa. Hij verdeelde de wezen in twee groepen – één groep kreeg positieve spraaktherapie (waarbij hun vooruitgang in spraakontwikkeling werd geprezen), en de andere groep werd ervan overtuigd dat zij stotterden en slecht spraken. De wezen in de tweede groep hadden echte problemen met spraak en zelfrespect, die doorwerkten tot in de volwassenheid.

16. Cotton’s “behandeling” van krankzinnigen

In 1907 werd Dr. Henry Cotton hoofd van het psychiatrisch ziekenhuis in Trenton, en hij begon zijn theorie uit te werken dat de hoofdoorzaak van krankzinnigheid een plaatselijke infectie was.

De dokter voerde duizenden niet-vrijwillige operaties uit op patiënten die bloederig en harteloos waren. Bij mensen werden tanden, amandelen en inwendige organen verwijderd, waarvan de dokter geloofde dat zij de bron van het probleem waren. En het meest verrassende van alles is het feit dat de arts zo in zijn theorie geloofde dat hij deze op zichzelf en zijn familie testte.

Waren er successen in de behandeling? Naar de mening van de wetenschapper, ja. Later bleek echter dat Cotton de resultaten van zijn onderzoek overdreef, en na zijn dood is het nooit meer gedaan.

17. Stralingsonderzoek op de Marshalleilanden

In 1954 liet het Amerikaanse leger een atoombom ontploffen bij de Marshall-eilanden. De lokale bevolking werd blootgesteld aan de radioactieve neerslag. En het leger bedacht niets beters dan te beginnen met onderzoek naar de effecten van straling op het lichaam, in plaats van mensen te behandelen.

Het onderzoek werd “Project 4.1” genoemd. Aanvankelijk waren de effecten van straling niet zo merkbaar, maar na 7-10 jaar begon de plaatselijke bevolking ernstig ziek te worden: bij kinderen werd vaak schildklierkanker vastgesteld, en bijna één op de drie bewoners van de eilanden kreeg te maken met de ontwikkeling van neoplasmata.

Het resultaat was dat de commissie van het Amerikaanse ministerie van Energie het project stopzette en de wetenschappers bekritiseerde omdat zij de slachtoffers niet hadden geholpen.

18. Experimenten met het onderdompelen van het lichaam in kokend water

In 1840 bedacht Dr. Walter Johnson niets beters dan tyfuspneumonie te behandelen met kokend water.

Gedurende vele maanden testte hij deze techniek op slaven. Jones beschreef zeer gedetailleerd hoe een zieke 25-jarige man werd uitgekleed, op zijn buik werd gelegd en 19 liter kokend water over zijn rug kreeg gegoten. Daarna moest de procedure elke 4 uur herhaald worden (wat volgens de dokter de capillaire circulatie moest herstellen).

Jones beweerde velen door deze methode te hebben gered. Moderne wetenschappers zijn het echter niet met hem eens. Vanwege de onmenselijkheid wordt deze methode tegenwoordig niet meer toegepast.

19. De bestralingsexperimenten van Sanger

Gedurende 12 jaar, van 1960 tot 1972, voerde Eugene Sanger, een Amerikaanse arts in opdracht van het Amerikaanse Ministerie van Defensie (om te begrijpen of mensen een kernoorlog zouden kunnen overleven), een onderzoek uit in het Cincinnati General Hospital om de effecten van straling op mensen te bestuderen.

Sanger’s slachtoffers waren honderden mensen, meestal arme Afro-Amerikanen die aan kanker leden. In plaats van geneesmiddelen tegen kanker kregen deze nietsvermoedende mensen radioactieve geneesmiddelen met hoge doses straling.

Sanger hield hun toestand nauwlettend in de gaten en noteerde zorgvuldig zijn waarnemingen. In totaal waren honderden mensen betrokken bij de experimenten, van wie er 89 een kwellende dood stierven. Opmerkelijk genoeg werden de artsen nooit gestraft voor dit monsterlijke experiment.

20. Geestesziekten behandelen met een lobotomie

In 1935 suggereerde de Portugese psychiater Egas Moniz dat geestesziekten het gevolg waren van overmatige activiteit van de frontale hersenkwabben. Als deze kwabben werden afgeremd of gedeeltelijk verwijderd, geloofde hij, zouden de geestesziekten verdwijnen.

Moniz begon enthousiast de schedels van zijn patiënten te ontleden, waarbij delen van de frontale kwabben werden verwijderd of de verbindingen tussen de delen van de hersenen werden vernietigd. De resultaten waren voor het grootste deel een kwestie van toeval: sommige patiënten werden een tijdje beter, anderen werden slechter, weer anderen kregen psychotische episoden die onmiddellijk weer met dezelfde intensiteit begonnen. Verscheidene patiënten stierven onder het mes.

Uiteindelijk werd Egas Moniz neergeschoten door een van zijn patiënten. Ondanks het feit dat de methode van Moniz geen bewezen doeltreffendheid had, kreeg hij in 1949 de Nobelprijs voor zijn experimenten. Dit geval wordt beschouwd als een van de meest opvallende in de geschiedenis van de experimentele geneeskunde.