Wat is geluk? In feite is het een vreemd fenomeen. Voor sommigen is het gewoon de hele nacht doorslapen en geen pijn voelen. Voor sommigen is het schoon water drinken. Voor iemand is het zeilen op een jacht en het scheppen van zwarte kaviaar met een pollepel.

Het belangrijkste is dat het universum ieder mens de mogelijkheid geeft gelukkig te zijn. Het is aan hemzelf om degene te zijn die geluk voelt. Iets anders is dat de mens zelf alles doet om het geluk niet te ervaren: hij schrikt af, merkt het niet op, loopt er aan voorbij, verbergt zich onder een deken van angsten, ongeloof in eigen kracht, enz.

Een van de venijnigste vernietigers van het geluk is de geslotenheid voor alles wat nieuw is, wanneer een mens in zijn gewoonte hokje leeft en niet eens zijn neus buiten laat zien. Hij droomt ervan gelukkig te zijn, tiert over geluk, maar is nog steeds met zijn hoofd verzonken in oude problemen, gedachten en ervaringen.

Onze gedachten geven vorm aan ons bewustzijn en onze houding ten opzichte van de wereld. Door gedachten en woorden creëren we de wereld waarin we leven. En hoe vaker we iets slechts zeggen, hoe groter de kans dat het ons zal overkomen.

En geluk wordt ook ontmoedigd door de onoprechtheid van de persoon. Zo’n vaardigheid, wanneer een persoon één en al negativiteit is en een miljard “stekels”. Er is niets om hem te verrassen, niets om hem te inspireren, hij weet alles al, niets zal hem goed afgaan, alles is hem ontnomen en al het goede is hem ontnomen.

Naast deze twee “afschrikmiddelen” zijn er nog andere zinnen waarmee we op geluk schieten, als uit een “granaatwerper”.

Zinnen om te vergeten als je gelukkig wilt zijn

Klagen over een onaantrekkelijk uiterlijk

Als je sommige van deze woorden de hele tijd zegt:

• “Ik heb een lelijk gezicht”;
• “Ik ben dik”;
• “Ik heb een lelijk figuur” en ga zo maar door,

dan laat je het zelf anderen geloven. Het universum hoort deze woorden en vat ze op als je aanvaarding van je huidige situatie en houdt je in deze vorm en gedaante. Het begrijpt niet dat dit sarcasme is en je geheime verlangen om slank te worden en jezelf op de een of andere manier uiterlijk te transformeren.

Dus je moet vergeten te klagen over je uiterlijk. En als je een doel stelt om beter te worden, moet je zeggen:

Ik ben nu niet de meest aantrekkelijke, maar dat zal ik zeker worden!

Daarna moet je meteen tot actie overgaan: ga naar een schoonheidssalon, fitnesscentrum, begin aan jezelf te werken. Je moet duidelijke doelen hebben: waarom en waarvoor moet je afvallen, wat zal precies een verandering in je uiterlijk geven, enz.

“Ik zal dat nooit doen”

Het universum houdt niet zo van die uitdrukking. Weet je waarom? Als je het hardop zegt, plaats je jezelf automatisch in de positie van de almachtige schepper zelf, die de macht heeft om het leven en het lot te beheersen, te heersen en te beslissen. Maar dat is niet waar.

Om zo’n persoon, die zichzelf arrogant tot freelance schepper heeft uitgeroepen, te belagen, werpt het lot noodzakelijkerwijs verrassingen op in de vorm van situaties, waarover men vroeger “ik nooit” had gezegd.

Zodat de persoon plotseling in die huid kruipt, er doorheen gaat en begrijpt dat het niet goed is om andere mensen te beoordelen en te beslissen hoe ze beter of slechter zijn, en tegelijkertijd zichzelf een treetje hoger zet. Als deze zin niet door iets anders kan worden vervangen, wees dan alsjeblieft specifiek over wat je precies hebt en over welk punt in de tijd: redenen, standpunt, enz.

“Haar/zijn problemen zijn belachelijk vergeleken met de mijne”

Meestal reageert het universum zo op deze woorden: “Oh, heb je niet genoeg problemen? Waarom heb je dat niet eerder gezegd? Hier heb je er nog meer!”.

Ja, misschien ziet het er van buitenaf belachelijk uit hoe iemand geen beslissing kan nemen en weg kan lopen van iemand die kwelt en tiranniseert. Alleen u schept op dit moment op, en dan gaat u weer naar uw rustige leventje. En de persoon kan nergens anders heen, en voor hem is het een trauma en hij is zo verloren dat het eng is om zelfs maar te denken aan het leven in de toekomst.

Zorg ervoor dat je specifiek over de situatie praat, bied hulp aan indien mogelijk, praat over wat de ander had kunnen doen als hij sterk en dapper was geweest en andere opties had gehad. Zoiets als dat, maar niet op een snauwerige manier, zoals: “Wat een kleinigheid!”.

Het gaat vooral ook om de innerlijke afgunst op het goede leven van anderen. Veel vrouwen redeneren bijvoorbeeld tegenwoordig zo als ze met hun vriendinnen praten: “Oh, ze kan geen diamanten kiezen! Ik wou dat ik jouw problemen had!”. Maar je ziet alleen wat je wilt zien (diamanten). Je kent de redenen en omstandigheden van zo’n aankoop niet. Misschien betaalt ze voor die diamanten met haar jeugd. Of misschien bedroog hij haar met een andere vrouw, en geeft hij haar daarom dit dure cadeau…

We kennen het leven van anderen niet, we krijgen ons eigen leven. En we krijgen ook ons eigen lot.

Benijd niet en wens anderen geen kwaad. Vooral als het om geld gaat. Het geld en de rijkdom zijn een apart onderwerp. Niet iedereen is in staat om het moreel te verdragen, dus wordt het niet aan iedereen gegeven.

“Ik kan het niet doen. Ik weet niet hoe”

Deze woorden doden alle motivatie in je. Door zo te denken ontkent u alle mogelijkheden die voor u liggen, ontkent u alle mogelijke positieve uitkomsten van de gebeurtenis. Zo’n zin wordt immers bevestigend uitgesproken, met een vast besluit, wat er na de ineenstorting zal gebeuren.

Het universum, dat jouw onverschilligheid ziet, is onverschillig voor jou. Het geeft je waar je om vraagt en gaat rustig verder met andere dingen. Zonder succes, word je gebroken. Waar ben je kapot van? Was het verzoek dat je het niet kunt doen? Dus doe het niet, en heb geen succes! En ga rustig in je moeras zitten.

Onthoud: Zeg nooit de zin “Ik kan het niet”. Het is beter om het te vervangen door: “Ik zal proberen het te doen, doe mijn best en zie het resultaat!”.  Vervang ook de zin “Ik weet niet hoe” door “Het is nooit te laat om te leren. Ik kan het misschien niet meteen, maar daarna kan ik het en doe ik het goed”.

“Ik weet niet eens wat ik wil”

Dit is mijn favoriete zin. Als ik het hoor, gaan mijn ogen bijna trillen. Ik bedoel, je staat daar te praten met een volwassen man, je kijkt naar hem, je ziet hem als adequaat, normaal ontwikkelend, en dan, bam, komt hij eruit: “Ik weet niet eens wat ik wil”. Ha! Maar wie weet het dan? Wie ga je het vragen? Wie is er verantwoordelijk voor jouw lot, vriend?

Het universum houdt niet van dat soort wishful thinking. Het heeft concreetheid nodig. Concreetheid betekent dat de persoon vast overtuigd is van wat hij nodig heeft. Het betekent dat hij zijn weg heeft gevonden en er vol vertrouwen op loopt. Het universum respecteert dit en helpt.

Wanneer een persoon om zich heen heeft gekeken, een reeks verlangens en dromen heeft opgepikt, maar hij is er gewoon niet klaar voor, niet rijp voor het leven, heeft de lessen niet geleerd, heeft geen ervaring, hangt in de ruimte een vlek van een soort gedachten. Door onaangename situaties die we niet verwachten, wordt de persoonlijkheid gesterkt. Alle onvoorziene gebeurtenissen die ons ten deel zijn gevallen, zijn meestal het gevolg van onze “ik weet niet eens wat ik wil”.

Als mensen je specifiek vragen wat je dromen zijn, wat je wilt, waar je van plan bent te gaan werken, met wie je een leven wilt opbouwen, enzovoort, geef dan duidelijk antwoord. Wees niet bang om je verlangens en intenties te uiten.

De onzekere mensen zijn altijd ongelukkig. Het is niet omdat ze onzeker zijn, maar omdat ze niet weten wat ze willen.

Als een kok, laten we zeggen, niet weet wat hij kookt en zomaar wat ingrediënten in de pan gooit, zal hij een gerecht krijgen dat iedereen ziek zal maken. Als een vrouw niet eens weet of ze met deze man wil trouwen of niet, dan weet de vrouw niet eens wie ze is of wat er met haar gebeurt in dit leven. Ze heeft zeker geen reden om getrouwd te zijn. Als een man niet eens weet wat hij wil doen, zal hij nooit slagen omdat hij niet met belangstelling zal investeren in zijn levenswerk. En hij zal een loser blijven die klaagt over iedereen.

Daarom is het belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen voor je leven, je gedachten en je woorden. Stel je voor dat je leven een film is, en jij bent daarin de producent, schrijver en regisseur, en de acteurs zijn andere mensen. Jouw plaats is bij de camera, jij beslist wat voor film het wordt, niet anderen.