Hallo, mijn naam is Eva. Ik ben een jaar geleden gestopt met suiker. Ik vroeg me af wat er van zou komen. En hoe ik me zou voelen.

Het begon allemaal met de film “De Suiker”, het liet een sterke indruk op me achter. Toen beloofde ik mezelf om een maand zonder suiker te leven en te zien wat er zou gebeuren. Ik wilde alleen maar afvallen, maar ik had er nooit bij stilgestaan hoezeer die beslissing alles zou kunnen veranderen.

Ik dacht dat suiker alleen maar extra gewicht toevoegde. Maar het bleek veel erger te zijn dan dat.

Ik had er bijvoorbeeld geen idee van hoeveel invloed suiker heeft op het gevoel van zwakte en het voortdurende verlangen om te slapen. Ik dacht dat het normaal was en dat iedereen zo leefde. In feite leeft iedereen die zich tegoed doet aan toetjes zo. Maar terug naar het onderwerp.

Kijk naar deze vrouw. Dat ben ik, een jaar geleden, afhankelijk van suiker en afwezigheid van sport. Voordat ik 15 kilo afviel.

En zo zie ik er nu uit, na een jaar leven zonder suiker en, natuurlijk, veel sporten.

Sindsdien is er 15 kilo van me af en voel ik me veel wakkerder en beter.

Aanvankelijk vonden mijn vrienden en familie dit hele idee maar vreemd. Ze zeiden allemaal: “Hoe is het mogelijk om zonder suiker te leven?”, “Ga je helemaal stoppen met snoepen?”.

In feite is het mogelijk om zonder suiker te leven. En het betekent niet dat je geen chocolade of desserts meer in je leven zult hebben. Kijk zelf maar, hier is een korte samenvatting van wat ik heb gekregen:

1. Suiker is net zo goed een drug voor het lichaam als al het andere. Het is alleen zo dat het Overton Window over dit onderwerp zo lang geleden is verschoven dat het bij niemand opkomt dat alle mensen “dicht verslaafd” zijn. En als iemand liefkozend zegt “ik ben dol op zoetigheid”, klinkt dat voor mij als “ik ben verslaafd”;
2. Het is niet moeilijk om van zoetigheid af te komen. Maar je moet voorbereid zijn op het ontwenningsverschijnsel. Ja, dat doet het echt. Het doet ook pijn, want parallel aan de lichamelijke verslaving zijn er veel rituelen: meedoen door een taart, belonen met snoep, wandelen in het park met ijs, taarten voor verjaardagen…;
3. De grootste problemen bij het weigeren van zoetigheid hebben te maken met “meedoen”. Dit is wanneer je stopt met de hele tijd “voor gezelschap” te kauwen en te kijken hoeveel we extra eten terwijl we dat niet eens willen. De eerste keer is erg ongemakkelijk. Maar daarna voel je je als een vrij mens;
4. Om alternatieven voor suiker en andere “zoete beloningen” te vinden, heb ik mijn eigen lijsten gemaakt met dingen die me inspireren en verrukken. Bijvoorbeeld, snoep heeft de plaats ingenomen van badbommen. Hoewel ik eerst dacht dat er niets cooler was dan ijs. En dan blijkt dat de wereld enorm groot is en dat er naast eten nog heel veel andere mooie dingen in de wereld zijn.

Helaas is het aanbod van suikervrije producten in de winkelrekken tegenwoordig zeer beperkt. Maar wat me het meest verontrust, is de hoeveelheid suiker in kinderproducten. Zelfs “gezonde” ontbijtgranen bevatten suiker. Met andere woorden, de overheid en het bedrijfsleven hebben ons van jongs af aan volgestopt met suiker: eerst als motivatie voor succes in het onderwijs, en daarna als antidepressivum bij problemen op het werk of in relaties (“Eet een chocoladereep en alles komt goed”).

En de consumptie van zoetigheid door kinderen is vandaag echt een dogma geworden. Gelooft u me niet? Probeer maar eens aan grootmoeders uit te leggen dat het niet goed is om chocola en snoep te kopen om hun liefde voor je kind te betuigen. Je zult niets bereiken. Oma, koop voor je kleinzoon liever een klein speeltje voor dezelfde prijs. Ze luisteren niet.

Persoonlijk koop ik geen snoep voor mijn kind als ik hem een goed gevoel wil geven. In plaats daarvan kan je een klein speeltje mee naar huis nemen, een ballon, zeepbellen. Het plezier is hetzelfde, en er is minder chocolade en suiker in ons leven. Dat gezegd hebbende, ik ontzeg hem geen snoep. Ik beperk alleen de consumptie. We hebben echter geen suikerhoudende frisdranken.

We hebben honing, dadels, gedroogde gember, en 75% pure chocolade in huis. Ik beperk mijn kind niet tot deze voedingsmiddelen. Het is oké om af en toe een croissantje of een ijsje te eten. Maar alles met mate.

Een jaar zonder suiker is de beste beslissing van mijn leven. Ik ben veel alerter, ik heb veel energie, ik word gemakkelijk wakker, ik verlies gemakkelijk overtollig gewicht, ik heb geen hoofdpijn en ik sta te popelen om te leven.

Nu hoef ik alleen nog maar een banaan te eten om mijn suiker op te krikken. Dat is wat ik doe voordat ik ga trainen. En ik krijg mijn energie boost.

Ik voel de echte kruidigheid van smaken weer en kan genieten van slechts 2 blokjes pure chocolade en een klein kopje koffie.

Een andere onverwachte bonus van het opgeven van suiker was een ochtend zonder koffie. Vroeger kon ik zonder twee of drie kopjes koffie niet normaal aan het werk beginnen (of überhaupt wakker worden). Nu vergeet ik vaak gewoon koffie te drinken. 🙂

Ik sta er niet op om gelijk te hebben of te oordelen over mensen die zoetigheid eten. Ik stel alleen een alternatief voor – kijk één film over suiker. Gewoon één film. En misschien zal het iemands leven op z’n kop zetten, zoals het het mijne op z’n kop zette. De titel spreekt voor zich: “De Suiker”.