Mensen zijn zo geordend dat we te snel gewend raken aan het goede en hetzelfde dat al bestaat, en we willen altijd iets dat eigenlijk niet bestaat. Maar waarom gebeurt dit?

Het mentale mechanisme dat aan deze “gril” ten grondslag ligt, is vrij eenvoudig:

Het proces van gewenning is een natuurlijke biologische functie van de mens. We raken gewend aan alles, het goede en zelfs het slechte. Als iets constant is, is het niet meer interessant voor het instinct van zelfbehoud, dat ons gedrag bepaalt.

Door hetzelfde mechanisme raken we snel gewend aan successen die voorheen onbereikbaar leken. Door hetzelfde mechanisme raken we gewend aan de goederen die we vormen. En nadat we eraan gewend zijn geraakt, bevallen dit succes en deze voordelen ons niet meer, we willen iets meer, wat we nog niet hebben. Dus het blijkt dat we altijd niet genoeg zullen hebben, altijd niet genoeg…

We willen altijd meer dan we hebben

Met andere woorden, we verkeren in een toestand van chronisch gebrek aan geld, gebrek aan aandacht van mensen, gebrek aan dingen. Dat wil zeggen, we leven met het gevoel dat we regelmatig iets tekort komen. Maar in hoeverre komt dit gevoel overeen met de waarheid?

Aan de andere kant, is het mogelijk voor ons om verzadigd te zijn, om al onze behoeften vervuld te hebben, en dan, op een bepaald moment, volledig tevreden te zijn en niets meer te willen, en voor altijd? Wel, natuurlijk is dat onmogelijk. Bijgevolg zullen we voortdurend een gevoel van ontevredenheid ervaren, hoe goed we ook leven. En dat is op zijn zachtst gezegd jammer! Wat heeft het allemaal voor zin, als het ons toch niet brengt waar we heen willen!

Als alles goed gaat op het werk, is het tijd om de problemen thuis op te lossen. Als alles goed gaat thuis, dan is het tijd om onze gezondheid aan te pakken. Als onze gezondheid in orde is, dan moeten we onszelf vinden. Als we onszelf niet kunnen vinden, dan zien we de zin van het leven niet.

De meeste mensen zijn zo georganiseerd dat zij het gemiddelde niet willen zien, niet het goede willen zien, maar het kleine, omdat zij zich vervelen en er niet in geïnteresseerd zijn.

Ik ben in orde. Dat is niet genoeg! Waar is het slecht? Maar hier is het slecht (bijvoorbeeld, ik ben niet knap genoeg, rijk en populair). Wel, dit is een zaak voor de toekomst. Dit is een gebeurtenis waarmee wij ons moeten bezighouden, onze krachten moeten richten en besteden, en moeten vechten om beter te worden!

Het blijkt dus dat we in ons leven voortdurend met iets vechten: nu met overgewicht, nu met geldgebrek, nu met ons uiterlijk, nu met werknemers, nu met ouders, kinderen en echtgenoten, en dan (wat echt een ernstig probleem is) – met zichzelf.

Het probleem is dat we het woord “genoeg” gewoon niet kennen. Je zult nooit genoeg hebben, het maakt niet uit wat je bereikt, je zult nooit genoeg hebben! Op een bepaald moment kun je natuurlijk denken dat alles wat je wilt bereikt is, maar zelfs dat moment zal niet lang duren.

Laten we een voorbeeld nemen: Wat zou u doen als u het geluk had de loterij te winnen en u een fabelachtige som geld kreeg, zoals 100 miljoen dollar? Denk je dat je gelukkig zult zijn en dat je tot rust zult komen? Nee, in feite zult u in uw huidige behoeften voorzien, misschien een paar huizen en auto’s kopen, maar na een tijdje zal het niet genoeg zijn en wilt u nog eens 100 miljoen, en dan nog eens en nog eens.

We zijn gewend beloond te worden voor wat we doen

Van kindsbeen af hebben boeken ons geleerd dat er op het einde van de weg altijd een beloning wacht op de held. En vroeger dachten we dat wanneer de wens waar we zo lang van gedroomd hadden in vervulling gaat, of een belangrijk project waar we zo lang aan gewerkt hebben tot een goed einde wordt gebracht, we naast geld ook een uitgebreide beloning, erkenning en geluk zullen ontvangen. Maar waarom denken we allemaal dat dit gegarandeerd zal gebeuren?

In feite gebeurt het heel vaak in ons leven dat er geen prijzen zijn voor het bereiken van doelen. Ja, je kunt geld krijgen voor je inspanningen, arbeid en tijd. En dat is alles. Er zijn geen prijzen meer! En dan komt de teleurstelling.

Waarom gebeurt dit? Er zijn verschillende meningen.

Chemici en biologen denken dat dopamine de schuldige is. Deze neurotransmitter doet ons anticiperen op genot, zelfs als alleen de vage belofte van iets goeds en aangenaams voor ons opdoemt. Dopamine komt in de hersenen vrij wanneer we hebben bereikt wat we wilden of wanneer we gewoon aan het genieten zijn. Dopamine helpt ons enorm om onze doelen te bereiken en om langetermijnprojecten af te maken. Maar wanneer het eindelijk zover is en het werk gedaan is, is er niets meer om naar uit te kijken, en komt de dopamine niet meer vrij. Bij gebrek aan deze dopamine voelen we ons verward en teleurgesteld.

De tweede reden voor teleurstelling in het bereiken van doelen ligt ook in het rijk van de fysiologie – zodra we een moeilijk doel bereiken, hebben we gewoon geen energie meer. We gaan lang naar het resultaat, steken er veel tijd en energie in, blijven zo geconcentreerd mogelijk, staan onszelf niet toe te ontspannen. En wanneer we een lange weg hebben afgelegd en het resultaat is bereikt, laten we ons eindelijk “gaan” en overvalt ons de opgehoopte vermoeidheid.

Psychologen merken op dat mensen soms in de zogenaamde “prestatieval” lopen. Het is een soort cognitieve vervorming die ons doet denken dat een verwezenlijkte droom noodzakelijkerwijs geluk brengt. We hebben de neiging om de emoties die we zouden moeten ervaren na een vreugdevolle gebeurtenis, sterk te overschatten. En als er dan niets van komt, voelen we ons natuurlijk enigszins ontredderd en bedrogen.

Tenslotte mogen we niet vergeten dat wanneer we iets bereiken wat we zo intens graag wilden, we tijdelijk zonder doel zitten. Het lijkt alsof een belangrijke fase voorbij is, een vinkje wordt gezet naast het doel dat ons lange tijd vooruit hielp, en het leven tijdelijk zijn zin verliest. Dus nu is het weer navigeren waar we heen moeten, plannen maken en beginnen met het zware werk. Dit is enigszins ontmoedigend.

Het nastreven van doelen als een illusie van geluk

Een andere veel voorkomende reden waarom mensen teleurgesteld zijn in de doelen die ze bereiken, is de misvatting over wat ze werkelijk zullen krijgen. Vaker wel dan niet jagen we doelen na in een streven naar geluk. In feite leiden deze doelen ons echter niet naar geluk. Het is een vergissing; het is een illusie. Het is een ren in een cirkel, een ren naar geluk, een hersenschim die niet bestaat.

Het ziet er pessimistisch uit, maar er moet een uitweg zijn, toch? En die is er, en het is er één – vergeet het feit dat geld je gelukkig zal maken en zoek het geluk niet waar het niet bestaat. Dat wil zeggen, ontdoe je van de illusie van geluk, die ons door de televisie en de online media worden opgedrongen.

Alle reclame is gebaseerd op het idee om een mens te laten zien dat hij onvolmaakt, ontevreden en daarom ongelukkig is. Daarom moet iemand, om gelukkig te worden, kopen wat hij niet heeft.

Vervolgens, na een aankoop te hebben gedaan, ontdekt een mens dat hij niet gelukkiger is geworden, dit is slechts een illusie. Waarom gebeurt dit? Wanneer je de doelen van anderen nastreeft, klamp je je vast aan de illusie, aan het punt dat voor je ligt, terwijl je je ogen sluit voor wat zich naast je bevindt. Ondertussen is geluk mogelijk op dit moment naast je, en zonder de juiste aandacht te krijgen, ontglipt het je.

Dit is de reden waarom je voor vandaag moet leven en dingen niet moet uitstellen tot morgen. Daarom moet je je eigen doelen hebben en niet alleen die van iemand anders volgen. Daarom moet je het geluk in jezelf en om je heen zoeken, en je niet voeden met de illusies die anderen je door reclame opdringen.

Wat te doen om de frustratie van het bereiken van doelen te vermijden?

Hier zijn wat aanbevelingen van psychologen.

Probeer de verwachtingen realistisch te houden

Vaker wel dan niet is een doel of een droom die uitkomt niet meer dan een mijlpaal op een grote weg. Dit is niet het punt waarna eindeloos geluk en plezier vanzelf komen en u op uw lauweren kunt rusten, genietend van de resultaten. Dit is een belangrijke mijlpaal die het vieren waard is, maar het is nog lang niet voorbij. Het zal moeilijker en gevaarlijker worden, maar het zal ook interessanter worden.

Dat is hoe je je prestaties moet behandelen, als een deel van de reis. Het is alsof je een lange vlucht hebt met veel aansluitingen, je hebt al een deel van de reis achter de rug en nu rust je uit op een andere transitluchthaven.

Aan verschillende projecten tegelijk werken

Als je veel doelen hebt, raak je na het bereiken van één doel niet in de war en stap je over op een ander. Dit kan niet alleen werk zijn, maar ook creativiteit, hobby’s, sport, liefdadigheid, familiezaken.

Stel dat je een belangrijke professionele prijs hebt gewonnen en, totdat je een nieuw werkdoel voor jezelf hebt gevormd, kun je leren om Franse literatuur in het origineel te lezen of oefenen met het zitten op de dwarsligger.

Plan vooruit

Niemand belet je een nieuw doel te stellen en een traject uit te stippelen terwijl het oude nog moet worden bereikt. Op die manier heb je meer enthousiasme en motivatie, en minder ruimte voor moedeloosheid.

Neem een pauze

Het is de moeite waard de situatie te aanvaarden: ja, nadat je iets belangrijks hebt bereikt, ervaar je teleurstelling, verslagenheid en verlies van kracht – dat is normaal. En zo’n periode van achteruitgang kun je gebruiken om weer energie op te doen, over je gevoelens na te denken, nieuwe dingen te proberen en uit te zoeken wat je hierna wilt doen.